Max van fam. Hubers
29 mei 2021 kwam Max in ons leven.
26 januari hadden we helaas afscheid moeten nemen van onze lieve Beau, onze vorige hond, een golden retriever. Het verdriet was immens. Maar na een tijdje begon het te kriebelen: zullen we toch weer een hond nemen?
Geïnspireerd door mijn oom en tante, Henk Kempen en Tineke Kempen-Pomp, die twee rescue setters hebben (Flynn en Benthe) besloten we er voor te gaan. Ons oog viel op John, die via Setter rescue netherlands een tehuis zocht.
Gedumpt door een jager in Italië. Op foto’s en filmpjes een leuke, grappige, lieve hond, die mede dankzij Antonella Dory Silvestri al behoorlijk gesocialiseerd was.
We werden uitgebreid gescreend: eerst een intakegesprek via de telefoon met Paola Donders, daarna een huisbezoek van Brenda Rump-breedveld. Alle voors, maar vooral alle tegens werden besproken. En toen kregen we groen licht!! John (door ons de naam Max gegeven) werd aan ons gegund; of wij aan hem…. Eindelijk, 29 mei werd je gebracht door Elaine Wilson en Monique Uipkes. Wat onwennig, in het begin, maar al snel begon je je thuis te voelen. Alles moest je leren (en wij ook, hahaha). Je had nog nooit in een huis gewoond! Waar je in eerste instantie als een ongeleid projectiel van voor naar achter en van links naar rechts zigzagde, loop je nu rustiger mee aan de lijn. In het begin was je zo afgeleid door alles, dat je geen tijd had om te plassen en te poepen, dus wilde je, zodra we weer thuis kwamen na het uitlaatrondje, meteen de tuin in om alsnog je behoefte te doen. En waar je in het begin angstig was voor andere mensen, vooral mannen, loop je nu onbevangen op mensen af. En iedereen vindt je zo mooi! Je krijgt zo vaak complimenten… Je bent al een paar keer mee geweest naar Frankrijk en naar een vakantiehuisje in Drenthe.
Inmiddels zijn we daar naar toe verhuisd en hebben we alle drie onze plek hier wel gevonden, niet in de minste plaats mede door de Hondenspeeltuin Midden Drenthe in Beilen, waar je heerlijk los kunt rennen en spelen met andere honden. Max, je mag bij ons in huis lekker je gang gaan. In de tuin is een ander verhaal, omdat hij het niet helemaal eens is met de inrichting (lees: hij graaft graag op plekken waar planten staan). Maar: zijn behoefte doet hij al lang niet meer in de tuin. Ook al zitten we met mooi weer in de tuin, hij geeft aan als hij ‘moet’ en dan gaan we naar buiten. Al snel heeft hij ons hart gestolen en zijn wij gek op hem, en hij op ons. We kunnen ons geen leven meer zonder jou voorstellen. Van een bange hond ben je een allemansvriend geworden. Nieuwe dingen die je voor het eerst ziet worden eerst met argusogen bekeken, voorzichtig benaderd en af en toe toegeblaft. We maken samen leuke wandelingen en bespreken dan de dag. Overal ga je mee naar toe. Is een hond niet welkom? Dan gaan wij ook niet. Nog steeds is elke dag een feest voor jou, die vol enthousiasme begroet wordt. Je bijnaam is ‘Meneer van Puffelen’, want je bent gek op knuffelen… Elke dag is voor hem een feest, en wij feesten met hem mee. Wij zijn blij dat hij in ons leven is gekomen en hopen dat we nog heel lang van deze lieve stuiterbal mogen genieten!!
